خود فریبی نکنیم

  روش جدید دیپلماسی ایران در پرونده هسته ای هم محاسنی دارد و هم معایبی .

قصد ندارم الان محاسن و معایبش را بشمارم ( انشاله باشد برای فرصتی دیگر ) اما چرا آقای ظریف و دوستانشان سعی وافر دارند تا به مردم ایران این نکته را بقبولانند که اوباما اصلا اهل فرمول های خشن نیست ، اصلا طرفدار جنگ و تحریم نیست و دوست دارد با روش دیپلماتیک مساله ایران هسته ای را حل کند و فقط بخاطر بدست آوردن دل صهیونیست ها الکی ژست کابوها را گرفته  که مثل قبل ایران را تهدید می کند ؟

به سخنرانی اخیر آقای اوباما دقت کنید :
" با توافق ژنو برای اولین بار در یک دهه اخیر پیشرفت برنامه هسته ای ایران را متوقف کردیم . در 6 ماه آینده اطلاعاتی از ایران بدست خواهیم آورد که قبلا آنها را نداشتیم . ایرانیها اجازه نخواهند داشت ذخایر اورانیوم خود را افزایش دهند وباید کاهش دهند . پس چرا با وضع تحریم های جدید این وضع را خراب کنیم ؟

تحریم هراسی در نگاه رهبری و آقای هاشمی رفسنجانی

اخیرا آقای هاشمی سخنانی در مورد بحث مذاکره و تحریم ها ایراد فرمودند که در مقایسه آن با نگاه رهبری می توان پی به دو نوع تفکر متفاوت و حتی متضاد برد . این دو تفکر طرفداران خاص خودش را در بین مردم دارد که اتفاقا اینروزها نیز سرنوشت کشور بسته به میزان گرایش ما به یکی از این دو نگاه است . بنابراین کالبدشکافی برخی از قسمتهای سخنان این دو بزرگوار در روشن تر کردن راهی که در پیش داریم موثر خواهد بود .
آقای هاشمی فرمودند :
 « ما تحریم بودیم و هستیم و تحریم بسیار شدید است که با تدبیرمان بخشی از تحریم‌ها متوقف می‌شود. تحریمی که در سنای آمریکا بنا داشتند اعمال کنند که اگر اتفاق می‌افتاد ایران به کلی محاصره می‌شد

آماده باش

فرمودند در پیچ تاریخی هستیم اما به گمانم اکنون در حساس ترین قسمت آن باشیم  . نمی دانم ، شاید بعدها معلوم شود حدسم درست بوده و شاید هم نه ، اما اگر حداقل تاریخ یک قرن اخیر را مرور کنیم بواقع در نقطه بسیار حساسی هستیم ، زمان مثل باد میگذرد و ما غافل از اهمیت آن ،سرنوشت چند قرن آینده نسل مان در همین برهه کوتاه در حال رقم خوردن است ! سرنوشتی که با سکوت و قیام و قعودمان پیوند تنگاتنگ خورده .
در گزارش صد روزه فرمودند نخ تحریم ها کشیده شده ولی نگفتند نخ عزت و آقایی مان هم کشیده شد ! با مغلطه ای فریبنده و جذاب ، چرخیدن چرخ معیشتمان را با نوع چرخش سانتریفیوژها گره زدند ، اما نفرمودند که این بدترین و دشوارترین راه حل ممکن است !
شاید برخی بخواهند به خودشان بقبولانند کنند که انشاله بز است و همه چیز درست میشود اما این در باغ سبزی که به ما نشان می دهند در پسش چیز دیگریست . می خواهم حرف آخرم را همین اول کار بزنم و آن جمله ایست که شاید برای کسانیکه بوسیله آن بر کرسی قدرت نشستند دیگر تاریخ مصرفش گذشته باشد اما برای مردم هنوز تازه ی تازه است . « دیگر وقت و فرصت آزمون و خطا را نداریم ! » راه اقتدار و پیشرفت و عزت مردم ایران یک راه بیش نیست .  نگاهمان را عمیق کنیم ...
انشاله این وبلاگ بهانه ایست برای بی تفاوت نبودن .